Son dönemde güçlüklerin arkasından gelecek olan kolaylığa hiç olmadığımız kadar muhtacız. Ömrümüze, gönlümüze ve yüreğimize gelecek olan güzelliklerin habercisini bekler durumdayız. Bu durumun nedenlerine yakışan yerinde bir sözü var sayın Atay’ın: “Düşünmek, hayatı ne karmaşık bir biçime sokuyor. Bu telaş içinde, bekleneni veremiyorum. Her gün açıklanamayanlar biraz daha artıyor. Tarifi güç bir yorgunluk geliyor üstüme.” Güzel düşünmeye ihtiyaç var aslında. Umut etmeye ve karamsarlıktan uzaklaşmaya. Her zaman hayatta çıkmazlar, engeller ve başa çıkamayacağımızı sandığımız sorunlar olacaktır elbette. Ne kadar gözünde büyütürsen o kadar içine alır seni karamsarlık girdabı. Ne demişler: “Dertlerini gözyaşlarında boğmak isteyenlere, dertlerin yüzme bildiğini söyle.” Dertlere yüzme öğretme çabası içine girmeyelim. Aksine boğulmaları için uğraşalım. Güzel yaşamın temelinde ne olursa olsun umut etmek ve iyi düşünmek vardır. Herkes yaşadığını ve hissettiğini bilir sonuçta. Evet bu gerçek belki hiç değişmeyecek. Ama hissettiğimiz olumsuz duyguyu azaltma yönünde uğraşmak da bizim elimizde. Eylül ayının başlarında bir sonbahar temizliği yapalım hayatımızda. Önce bize yük olan duyguları bir indirelim yüreğimizden. Sonra gamlı baykuş rolüne bürünen ve sürekli olumsuzluktan beslenen insanlara mesafe çizelim ama tam sınırda olsun! Geçmiş ise iyisi ve kötü ile bırakın geçmiş olarak kalsın. Taşımayalım bu güne ve yarına izlerini. Eğer bir iz kalacak ise bu hak edenin olsun. Bize güzellik katanların izi varsın kalsın. Gerisi ise geri dönüşümden dahi silinen kalıntılar olarak tarihe karışsın. O zaman başlayalım sonbahardan, nefes almaya keyifle… Gönlümüz ferah, zihnimiz dinç olsun. “Düşüncen konuşmana, konuşman hareketine, hareketin kaderine yansır. Güzel düşün. güzel yaşa!” Mevlana