İzin vermiyorsam sokmayın burnunuzu problemlerime, kendi kendime kafayı kırmak toplamak belki de çöpe atmak derdindeyim. Bu sözler, her şeyi bildiğini sanıp olaylara maydanoz olanlaraydı. Sonra sözüm kendime diyorum ki “bu senin problemin bu senden başkasını ilgilendirmez”. Sendeki sorunu sen çözeceksin.    Hiç uçurumdan atlamayı kafasına koymuş bir insan arkasına dönüp geride kalanları düşünür mü? Taaaaamda ordayım, o noktada uçurumun ucunda gözlerim kapanmış filmlerdeki gibi rüzgarın saçlarımı aralamasını bekliyorum. Ama  deli kafam yine olmadık yerde mantık savaşında kendisi ile. Üstüne rüzgar da esmiyor, deli dumbul bir sinek yüzüme konup konup kaçıyor, konsantre sıfırın altında, bunlar işine geliyor benimkinin başlıyor dalgasını geçmeye. Ya bi sus! bu işi bari tertemiz yapayım ama yoooookkk olur mu yine düştü çenesi olasılıkları olacakları olamayacakları irdeliyor, senaryoları uyarlayıp önüme atıyor köpeğin önüne kemik atar gibi, duygu durumuma müdahale ediyor. Hâlbuki beş saniyesine kadar atacaktım boşluğa patlayacaktı o beynim ve kurtulacaktım ondan.  Günlük yaşamımda da bu böyle bazen beynim çok konuşuyor onu terbiye etmek çok zor. Bir dönem, sanırım ergenlikti bundan kurtulamıyordum. Beynimin içinde bir sivrisinek susmuyor uyutmuyor kuruyor kuruyor kuruyordu... Neyse, bir şekil susturup usturuplandırdım ama bazen sanırım üstesinden gelemediğim zayıf anlarımda uyanıyor canavar ve susmak bilmiyor. Çözüme odaklı bir felsefesi var beynimin her durumu en güzel şekliyle çözüyor koyuyor önüme ama bazen çözüm bile istemiyorum. Hatta kritik dönemlerde sağlıklı hissedip sağlıklı karar almak adına, kendimi olayın en uç köşesinde tutup bir süre soğutmak istiyorum.  Benim istemememi umursamaması hırçınlığı durmayışı beni çok yoruyor.  Diyorum ki “büyüdük artık uslan deli” yok o hep hiperaktif bir çocuk kafamın üstünde mesken.    Çok kötüledim beynimi iyi yanından bakalım yoruculuğu dışında çok işime yarıyor kerata. Düşük çenesi  bana ağır geliyor. Enim konum bırakmıyor beni insan arada her şeyi boş vermeli değil mi! Boş verdirtmiyor bana tutuyor hesaplıyor üstünü altını atıyor önüme sonra gel de delirme gel de yapma...