Doğunun gülüydü Eda. Van'ın bereketli topraklarından savrulurken,  rüzgârın en hoyratından nasibini almış bir hayat... Ak pak yüzüyle umut vaat ediyordu kara kalemle beyaz kâğıda çizdikleri. Milletin bam teline basacak derecede bir babayla tutucu abilerin emri altında bir hayatla çığlık atıyordu bakışları. Köye gelen kasası 1 TL olan meyve işleme işiyle eğitimini gizli yolla devam ettiren Eda biliyordu hayatin ilmek ilmek işlenen bir oya olduğunu.    ·         Çizimlerime baksana yenge getireyim mi hemen evden? Koşuyor Eda ve umutla eziyor toprağı ayakları intikam alırcasına kaderden yazıdan çileden... ·         Bu ne Eda kendin mi çizdin bir yerden mi?  ·         Picasso`nun yenge o,  buda Picasso`nun çalışması! ·         Eda ne bileyim ben Picasso`nun çalışmasını hiç ilgimi çekmemişti. Cahilim cahillll!!! Gülüşmeler, güzel Eda`nin gülüşleri....   En son sayfa da bir karakalem çalışması tokat gibi iniyor yüzüme. Baktımmm baktımmm baktımmm gözlerini yaşadığı dünyaya kapatmış bir kız saçlarını atmış sırtlarına, kaşlarını çatmış, kızgın, öfkeli ağlamaklı, acının her ifadesini nasıl nakşettin öyle Eda. Ağzı yok, ağzının orta yerinde kocaman bir kelebek konmuş, yuvalanmış.... Özgürlük değil miydi Eda o kelebek?  Susturdular mı senin çırpan kanatlarını?  Kestiler mi düşüncelerini küflü makaslarla?  Eda dedim ben resimleri okurum. Yenge o zaman sakınnn konuşma dedi... Bakıştıkkk bakıştık bakıştık koca bir boşlukta sadece bakıştık...   Sonra bir kenarda fısıldadım. Gücüm kadar gücün olacağım Eda... Yenge aile desteği önemli? Değil Eda ne desteklileri gördüm ben beş para etmediler şu Dünya'da.  Bu engeller seni ateşler. Buna inan, buna güven. İçinde bir ateş var söndürme, söndürtme, bırakma, bırakırsan başkasının olur hayallerin. Kimseye verme hayallerini...   Koca her zaman bulunur Eda, sen önce kendini bul... ÖNCE KENDİNİZİ BULMANIZ ÜMİDİYLE...