Tereddütlerle doldurduk an'larımızı. Üzdük mü, kırdık mı, sevildik mi, sevebildik mi, edepli miydik, edepsiz mi?  Şu yakınımızda olanlarla, yakın sandıklarımıza yenildik sürekli. İyi olmayı onların onayladığı şekilde olmak sandık. Aslında hiç iyi olamadık hep kötü kaldık...   Kimi zaman acımasız eleştirilere teslim olduk, kimi zaman doğru bildiklerimize sustuk. Aslında hiç beğendiremedik hep eksik hep yarım kaldık. Seni sen olarak bilip kendi bildiklerini empoze ettirme gayretinde bir şiddetle karşı karşıya kaldık. Bazen içimizden gerilere doğru saydık bazen nefes egzersizleri yaptık gizliden çünkü saygı duymadık diye saygısızlık etmedik kimseye.   İşin adabıyla inersek özüne, mutsuzdu hepsi ve mutsuz ölmenizi istiyorlardı. Derim  ki çok da idare etmemek lazım yalanları, mutluluğu yakala kıyısından, kapıl hızına sana kötü dedikleri yerlerden bırak hayatı ellerinde kalsın parçaların. Belki onlara da ders olur ellerinde kalanlar zamanın bir yerinde...