Geriye dönüp baktığımda ''iyi kilerim'' var. Geleceğe dönüp baktığımda yapmam gereken birçok şey; ömrüm, gücüm, enerjim, duam yettiğince... Hiçbir zaman kimseyi kıskanmadım, kıskandırma çabam olmadı. Kıskanmak benim dünyamda hiçbir zaman olmadı. Güzelin güzelliğini kutladım, başarıyı kalkıp ayakta alkışladım. Tüm güzelliklerden kendime öneriler aldım. Ruhumu besledi görüp beğendiğim her şey.  Benim öykümün kuralı, ego ve kibir sahibi insanları hayatımın dışında tutmaktı, bunu hep başardım. Onlar benim hakkımda sadece varsayım yaptı ve olmaları gereken yerde kaldılar. Hiç ilerleyemediler. ‘’Kendilerine yenildiler.’’   Beklentisiz koştum her Allah kuluna kucak açtım sevgimi paylaşabilmek için hayatta. Paylaşmanın tadını sevdim, sevginin gücünü keşfettim. Cahilliği hakaret görmedim hiçbir zaman. Her an her şeye cahil kaldığımı gördüm. İnsan oğlunun yaşam da ne kadar cahil olduğunu bildim. Öğrenmeye değer çok şey olduğunu...   Bedel ödenmeyen şeylerin tadsız ve kısa olduğunu bildim. Bu yüzdendir en basit şeyler için en ağır bedelleri ödedim. Değerini bildim ellerime değen suyun, ayaklarımı ezen toprağın. Diyeceksiniz ki nasıl ayaklarını ezer ki toprak.?  Siz ezdiğinizi sanırsınız ya! aslında her adımda sizi ezip un ufak eder toprak.   Üç yaşındaki bir çocuktan öğreneceğim samimiyet, elli yaşındaki bir yetişkinden öğreneceğim tecrübeler var. Düz bakamıyorum hayata hafif kırdım belimi eğdim başımı, toprağın kokusu değiyor tenime ve bir limon ağacı çiçek açmış ömrüme...