Evet lohusa kafasıyla yazıyorum. 9 günlüğüz şuanda lafın kelamın özü sözü kısası. Kolostrum diye bir şey var onu öğrendiğim an anne olduğumu anladım. Kutsal kolostrum herkeslerin dilinde pelesenk olmuş. Çok oralı olmazdım lakin lohusalık diye bir şey cidden varmış. Ahaanda yaşamasaydım inanmazdım. Şımarık kadın tribi felan sanırdım ama abicim varmış yaaaa hem de dibine kadar.   Bebeğim dünyaya geldiği gece sabaha kadar kafamı battaniyesinin içine sokup onu izledim. Üşümüş demişti doktorlar; evet burnu soğuktu bir miktar. Nefesimle sabaha kadar o minnak burunu ısıttım. Onun da bundan huzur duyduğunu hmek zaten paha biçilemezdi. Ertesi gün ki estirdiğim terör alkışa şayanmış; anlatıyorlar “yok canım” diyorum. Canım arkadaşımı kovalamışım, annecimi diken üstünde tutmuşum. Kadın konuşamaz olmuş, gıkı çıkmıyor bizim Aynurella`nın. Anne yarılarım ablalarımı her fırsatta azarlamışım. Eşime yaptıklarımı hiç saymıyorum. Ertesi gün anlattıklarında “yok yaaa öylemi” “hadi canım benmiiiiii” gibi hayret dolu davranışlar sergilediğimde doğrudur. Çocuğu kıskanmalar, uyuyunca özlemeler, uyumayınca delirmeler. En ufak rahatsızlıkta salya sümükler, kakasından çişine kimyevi analizler, işte bunlar anneliğin ne olduğunu gösteren en büyük deliller ve hisler. Adına  lohusalık dedikleri şey aslında dibine  kadar annelik duyguları.    Bu yaşıma kadar almadığım bir lezzetmiş analık. Annemin doğurduğu benden ayrı ana yarısı iki sütlü nuriye, can suyum anacığım ve annelik unvanını dibine kadar hak eden tüm annecikler. Bunun günü yok aslen ama anneler gününüzü canı gönül telimden kutlarım.  Bebişimi “kolostrumum benim” diye seviyorum. Bu arada kolostruma gelince bilgi bilenindir sözüm bilmeyene ilk süt ilk gelen en değerli vitaminli koruyucu süt.    Durun durun! Çekilin! ahanda geldi!  Kolostrum boşa gitmesin,  Al anneciğim,  Aç anneciğim, Hadiii anneciğimmm, tühhhhhh!  Elbiseye değdi elbisede. Uyanık kaçırır mı kolostrumu hüüüüüüüp emdiii.  Bende derin bir fesat anne bakışı;  “İmi Ana”