Ne kadar güzel söylenmiş: “Bazı yükler ağır gelir insana; yarı yolda indirsen yüküne yazık, Ömrünce taşısan sırtına yazık.” Diye. Hatır, gönül ve yıllar hesaba katılarak taşınan yükler nelere sebep olur bir düşünsek? Bazen kocaman bir isyan, bazen yılmışlık bazen de hastalık olarak gösterir kendini. Oysa göğsünü saran zincirleri kırıp kesen insan, ruhunun en büyük kurtarıcısıdır. O nedenle ne yapmalı? Bizi gülümseten ve yükümüzü hafifleten olayların peşine düşeceğiz. Haydi gelin bu hafta koşalım güzel alıntıların peşinden: “Hız uyuşturuyor. Artık her yerde ve hiçbir yerdeyiz. Orada ama buradayız. Dostumuzla sohbetteyiz ama telefonun veya sohbet ağının ucundayız. Aslında bütün varlığımızı da bir yerde değiliz, parça parça orada ve buradayız.” (Kemal Sayar) “Önemli olan tek şeyin başkalarıyla aramızdaki bağ, paylaştığımız sevgi olduğunun farkına varmak için bir hastalık ya da kaza olmasını beklemeyelim…Her mutluluk anı kazanılmış birer andır.” (Isabella Filliozat) İnsana mutluluk kadar sağlık katan bir şey yoktur ve en büyük mutluluk da bir başka insanı mutlu etmektir.(Stefan Zweig) Bir tabak yaşam istiyoruz garson Şöyle zulümsüz köşesinden Biraz umut Bir bardak da mutluluk Ama sonsuzluğun mor ülkesinden. (Adnan Yücel) Her şeye rağmen umut etmek, hayatın güzel taraflarını görmek ve her zaman, yaşamak için en az bir sebep taşımak cebinde.. güzeldir..(Ahmet Şahin) Artık bitti dediğim ipekli akşamlarda Umulmadık başlangıçlar düştü önüme... Umut etmek güzeldir Ummak yaralar, Sabahı hiç beklemediğimde Daha çabuk aydınlandı karalar...(İlkay Akın)