Israrınız İyi Hmek Olsun Yine nankörlükten şikayet ederken, gözüme şöyle bir cümle ilişti: “Çok iyi görmeme rağmen, kusurunuza bakmadım mesela… Bu cümlem çok şey anlatır ama bünyeniz kaldırmaz.” O kadar çok şeyi anlatan bir cümle ki; özellikle karşısındaki insanların iyi niyetlerini tabiri yerinde ise “aptallıkla” karıştıranlara uygun mesajlar içeriyor. Hepimizin karşılaştığı durumlardan biridir bu aslında. Kimi zaman tartışmak istemediğimizden kimi zaman ise ne anlatırsak anlatalım karşımızdakinin anladığı kadar olduğumuzu düşünüp sessizleştiğimizden dolayı karşımızdaki tarafından haksızlığa uğrarız. Bu nedenledir ki, “fazla tevazunun sonu vasattan nasihat dinlemektir.” Oysa suskunluğumuz çok anlam içerir. Bu suskunluğun sebebi, bazen yılgınlık bazen çaresizlik bazen de sessiz bir sitemdir. Fakat karşımızdaki bu suskunluğu kendi büyüklüğüne mal eder. Bir de yetmezmiş cahillikte ısrar eden biri ise vay halimize. Cahilin teki, bir deniz yolcuğunda can simidini yemiş, derler. Hal böyle olunca bizim anlayışımızı, sabrımızı yemiş çok mu? Tartışsak ayrı dert tartışmasak ayrı yani. Kişi kendini bildikten sonra kimin nasıl ikna olduğu önemli değildir belki ama bu belkiler biriktikçe anlayış denilen o muazzam halin yerini aptal gibi hmek sözü alır. Peki neden bu hali alır? Aslında hmemek gerekir. Varsın bilmemezlikten, görmemezlikten gelinsin. Defalarca ifade etmenize rağmen anlamamakta dirensin, hatta sizden daha iyi bildiğini ifade etsin. Hiç biri bizden bir şey alamaz. Can sıkar, sabır sınar ama biz her daim vazgeçmeyiz savunduklarımzıdan… O zaman ne diyelim? Her şey bizimle vardır. Bizim bakışımıza göre şekillenir. Önce nakış açımızı kendimizi mutlu edecek şekilde değiştirmeliyiz. Kimseye suistimal hakkı vermeyin. Siz ve sizinle olanlarla varsınız unutmayın!